اشک باران ، عشق باران

* اشک باران ، عشق باران *

و دوباره باران است که با قطره های پاکش، نم نم بارانش ،

 صدای قطرات ریزش و حس عجیبش دلم را دیوانه کرده است!

در شبی بارانی ، شبی مهتابی  کوله باری از تنهایی ها بر دوش

خسته من افتاده است و زندگی حال و هوای دگر را گرفته و بغض گلویم

 می خواهد دیگر خالی شود!  کوچه های خلوت را قدم می زنم و  در زیر باران با حکمت ،

 با خدای خود از دلتنگی ها سخن می گویم

ببار باران ، ببار ای اشک های مانده در چشم های منتظرم ، ببار تا خالی شوی

از غصه ها ، از دلتنگی ها ، از کابوس های زندگی  رها شوی !

اگر قلبی نیست که به خاطر تو و برای رسیدن به تو و پرواز به قله های پیروزی بتپد

اگر همدردی نیست تا اندکی از دردهایت را با سخنان زیبایش و با قلب مهربانش بکاهد

اگر کسی نیست که اشکهایت را از گونه های خیست پاک کند ، باران را صدا بزن

آن بارانی را صدا بزن که می تواند پاک کند اشکهای جاری بر گونه هایت را

مسافریست در این کوچه پس کوچه های شهر بی آوازه ، در این دیار بی عاطفه

دلی تنهاست و در کنج قفس های زندگی اسیر و زخمی است

اسیر عشق و عاشقی است ، اسیر کابوس های همیشگی زندگی شده است

در زیر باران چه کسی را می توان صدا کرد که این دل بی تب و تاب را توانی دهد

تو را درک کند و احساست را از ته دل حس کند!

به دنبال محبت اندکی از یار همیشگیش را دارد ، به انتظار شنیدن آن کلام دوستت دارم

از نفسهای گرم و از سخنان رهایش را دارد!

به انتظار شنیدن کلام مقدس عشق را از سخنان او دارد

 آری در زیر این باران چه کسی فریاد این رهگذر مهتاب را ، دل بی تب و تاب را

و این عاشق خسته دل را خواهد شنید

غوغاییست در این شب بارانی  شب درد و دل و تنهایی

در این تاریکی ها و جاده های بی صدا و پر از سکوت اشک باران غوغا کرده است

فریاد غصه های و غم ها دوباره برخاسته ،

غوغای عشق است ، غوغایی فراتر از عشق به گوش ها می رسد

آری عشق باران ، غوغایی بر پا کرده است. عشق باران دلها را عاشقتر کرده است