آرزو...

  آرزو...

قلب تنهایم مدتی بود روزگار سر می کرد و با زندگی خود کنار می آمد...

خیلی تنها بود و خلوتش تنها گریه و دوری ، همه شب خیره به آسمانها !

سر می کرد ایام گرچه به سختی ، گرچه با تنهایی خود شده بود رفیق سرسختی !

مدتی نشد آمدی به زندگی ام ، برایت یک عالمه درد دل گفتم ؛

از بودنم در سکوت سرد گفتم ، از گرفتن بغض در گلویم گفتم؛

گفتم که چقدر تنهایم ، گفتم که عشق را به پاکی می ستایم؛

تو بگو ؛ مگر نگفتم همه اینها را ؟! یا که نشنیدی و رهایم کردی بی ادعا ؟!

گفتم که واژه واژه ی دفتر عشقم برای توست ؛ وجودم همه محو تماشای توست ...

هستی ام همه در گرو توست ، مرا رهایم مکن این چنین!

به همین سادگی خواستی بشکنی قلبم را ، حیف که خیلی دوست می دارم تو را...

آرزویم شده همین دم بمیرم برای تو  ، تا که نبینم روز رفتنِ تو!

می میرم ؛ تا بتوانم عشق تو را تا ابد داشته باشم؛ چرا که با ماندن خیلی می ترسم!

می ترسم  شوخی هایت آخر حقیقتی شود که بشکند قلبم را ،

چه خوب است وقتی با همیم ؛ خیلی عاشقانه و صادقانه برای همیم؛

چشمهایم را نگاه کن پُر از رود شده ؛ گرچه نتواسته حتی راه تو را بگیره!

آرزو دارم همین دم بمیرم تا شاهد رفتنت نشوم ؛ گفته بودم می میرم ،

اگر باتنهایی ، خلوتم بگذاری !

نمی خواهم با غم بسازم ، نمی خواهم به اشکهای تو بنازم ؛

بگذار همین دم بمیرم ، آرزویم را با خود به دنیایی دگر ببرم...

©

نویسنده ❣ شهرام دانش

Writen By  Shahram Danesh