تنها عشق من

روزی بود که دلت با رفتنم مخالف بود ،

روزی رسید چشمانت به تماشای رفتنم موافق شد ؛

اسیر عشقی شدم که تاوانش خیلی سنگین بود ،

سرانجام به شکستن قلبی ساده ختم شد ؛

یعنی این همه راه که آمدم ، آخرش سهم من بن بستی از شکست شد؟

غباری غلیظ از سکوت شده حرفهای نگفته ی نشنیده ام

قلبی صاف و صادق ولی عاشق را تقدیمت کردم ،

در عوض بغضی سنگین و عمیق در آن جای گذاشتی و رفتی

یادت رفت که با من هم، پیمان عشق بسته بودی

یادت هست پای نامه ای که خودت امضایش کردی؟!

افسوس و هزاران حسرت به این دستهای لرزانم ،

دستهایی که می نوشت عاشقانه و صادقانه با آرزوهایی محال در سینه ام ؛

خیالی نیست ، فرصتی برای جبران این همه خسارت نیست!!

من نفرین شده ی بختی سیاهم ، سرگردانم دست چه کسی را بگیرم

تنها که بودم تنهاتر شده ام ،

از تمام ثانیه هایی که بوی تو را نمی دهند ، بیزارم ....

حالم به هم می ریزد آن زمان که بیدار می شوم و حرفی از تو نمی شنوم

می دانم هستی اما با من نیستی ،

بی تاب منی ولی مرا خط می زنی ،

اما من هستم و همه می دانند که تو تنها عشق منی

©

  نـویسنده متن ❣ شـهرام دانش

وبــلاگ منتشر شده ❣ فراتر از عـشق

FaratarEshgh.Blogsky.Com