ساده دل مباش !

سـاده دل مباش

اگر روزگار بی وفا شده است ، اگر آسمان ابری و دلتنگ شده است

اگر آواز مرغ عشق در قفس های زندگی به گوش نمی رسد !

اگر قاصدکی برایت خبر از شادی و خوشحالی نمی دهد و بر لبهایت شادی نمی نشیند

اگر همیشه غم و غصه به سراغت می آید ، ساده مباش و مگو که کسی مرا دوست نمی دارد

به حرفهای آنان که عشق برایشان کابوس است و دم از بی وفایی عاشقان می زنند

به زمزمه های آنان که تفسیری تیره و زخمی و شوم از عشق دارند ، ساده دل مباش!

ای عشق من ساده دل مباش و زود باور مباش ! به حرفهای آنان بی توجه باش

به آنهایی که درکی از زندگی ندارند ، به آنهایی که خونی از عشق در رگهایشان جاری نیست

و به مردمانی که در حسرت عشق مانده اند و در حسرت غمخواری به سر می برند ،

بفهمان و یاد آور آنان باش که یاری داری که صدای تپش قلبش سکوت را از زندگیت ،

غم و پریشانی را از دلت ، و حس بی کسی را از یادت پاک کرده است

بر مشق عشقشان قلم خرسندی و رضایت از زندگی زده است !

ای که سبزه ای هستی در بیابان دلم ، برای آنان که هر لحظه از زندگیشان را در

آه و ناله و بیزاری به سر برده اند و در عذاب بزرگ شده اند ، زمزمه کن دکلمه زندگی را

برایشان دکلمه زندگی را که زیبا و دلنشن است زمزمه کن !

و از خاطره های زیبایمان ، از عشق همیشه پاکمان و از صدای آواز و جیک جیک

قناری های در باغ پر طراوت بهشتمان بگو!

بگو از زیبایی زندگی ، بگو که زندگی زیباست ،

در کنار آنان فریاد بزن که غم و غصه نیز رسم این زندگانی است

اگر غم و غصه ای در کنار شادی و لبخندی نباشد ،

اگر در کنار خورشید تابانی ، باران آسمانی نباشد

اگر در کنار گل سرخی ، در کنار سبزه روییده ای از دل زمین ،

گل بی عطری ، گل زردی با برگهای پر پر شده نباشد ! ،  

این عشق پایدار نمی ماند ، در ختی  از باغ زندگی به بار نمی نشیند

شیرینی این عشق هیچگاه بر لبها چشیده نمی شود

و ای پاره ای از وجود من ، تن خسته من ،

ای ساده دل من ، ای یار همیشه وفادار من ، باور داشته باش که زندگی بدون تو

همچو آسمانی هست بدون ابر ، بهاریست بدون طراوت و شادی و بدور از آواز پرندگان !

این را باور داشته باش ساده بودن در مقابل حرفهای حسرت گشان عشقمان یعنی

به دور افتادن دو کبوتر عاشق و وداع دو یار همچو تو و من

پس ای بهار من در زمستان ها ، ماه نقره ای رنگ من در شبها ، زیباترین چهره ها

ساده دل مباش مثل همان گلی که ساده دل است و به هر کسی دل می اندازد تا

عطر و بویش را و سرخی گونه هایش را نشان دهد و در آخر نیز در دستها اسیر شود

و سرانجامش نیز پر پر شود ...!