عزیزترینی

 عزیزترینی

 چشمهایم را که همیشه نظاره گر آن سوی جاده ها می باشد ، می بندم و با خود می گریم !

 اشکهایم قطره قطره از گونه های سرخم بر دل زمین می نشیند

 هر قطره از اشکهای خیسم  مرا به یاد و خاطره آن روزها می برد ، خاطره های آن روز

 دوباره گلویم را به سوی بغض فرا می خواند !

 با خود می گویم که چقدر تنهایم ، با دل غمگین خود به درد و نیاز مشغول می شوم

 مثل آن روزها کسی نیست که با او درد و دل کنم ، حرف دلم را برایش زمزمه کنم

 چشمهایم را که می بندم ، همه جا برایم تیره و تار می شود ، دیار عاشقان در ذهنم

 مجسم می شود !

 لحظه های شادیم دوباره در خاطرم زنده می شوند ،

 شوق اشک ریختن دوباره در وجودم موج می زند…!

 دوباره می خواهم بال و پر پرواز را به سوی آسمانهای آبی باز کنم ،

 دوباره می خواهم لحظه هایم را  از شادی و لبخند پر کنم

 همه کس را تار می بینم ، چشمهایم نیز قدرت دیدن را نیز ندارد !!

 دیگر گریه هایم اثری بر بود و نبود من ندارند ، انگار که نیست و فنا شدنم

  برای یارم ارزشی ندارد !!  پرده چشمهای سیاه و تارم را دوباره باز می کنم ،

  اما باز کسی پیدا نمی شود که به حرف دلنشین من گوش فرا دهد ، مرا نوازش کند ،

  از ته قلب مرا دوست داشته باشد… !

 آری انگار که شکایتی دارم از چشمهای همیشه سیاه و تارم ،

 ای ابرهای سیاه و سرگردان ، ای روزهای شادی و خنده ، ای خاطرات همیشه زنده ،

  من حقیقت زندگی را می خواهم ،حقیقت زندگی نیز یار همیشه زنده و زیبای من است ، 

 او همیشه چشم به انتظار من می ماند ! او خودش بهتر می داند

 آری در برابر آفریننده عشق سوگند یاد می کنم که جز او کسی در خاطرم زنده نیست و

 معشوق هیچ یاری در هیچ دیاری نیستم ،

 من تو را دوست می دارم ، عشق پاک تو را همیشه از خدای خویش می خواهم

 چشمهای آبی تو را می خواهم ، عشق همیشه پاک خودم را دوست می دارم

 پس ای رفیق شب و روز من ، مرهم رازهای زندگی من ، تو از چشمهایم نیز به من نزدیکتری !

 تو از همه چیز و همه کس برایم عزیزتری ، باور داشته باش مهربانم

 برایم عزیزترینی ، نامی زیبا در سرزمینی ، چهره ای زیبا در میان چهره هایی

 کوهی استوار در قله پر فراز و نشب زندگی هستی ، امیدی هستی برای همیشه ،

 آروزیی هستی که در قلب من نهفته ، تو عزیزترینی